Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Καλά Χριστούγεννα και καλές αγορές

Ήρθαν και πάλι τα Χριστούγεννα!
Λαμπιόνια, δώρα, τραγούδια, στολίδια, κάλαντα... Όλα μαρτυρούν ότι όλη η πλάση γιορτάζει. Εμένα όμως, όλη αυτή η γιορτινή ατμόσφαιρα, κάνει τα νεύρα μου ζαρτιέρες!
Κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα, θα προτιμούσα να μετακομίσω στον πλανήτη Άρη και να μείνω εκεί μέχρι να γυρίσει στο κουτί του και το τελευταίο χριστουγεννιάτικο στολίδι.
Δεν ξέρω αν δεν αντέχω το γιορτινό κλίμα επειδή είμαι από τη φύση μου στριμμένη ή επειδή δεν αντέχω την επιτηδευμένα χαρούμενη -μην πω χαζοχαρούμενη- ατμόσφαιρα που μας μεταφέρουν κάθε χρόνο μέσω των ΜΜΕ.
Ας δεχτώ ότι είμαι εγώ η στριμμένη. Ας δεχτώ ότι δε με αγγίζει το πνεύμα των Χριστουγέννων. Πώς να με αγγίξει άλλωστε... Αφού δεν μπορώ να το βρω πουθενά! Τόσα χρόνια το ψάχνω κι αυτό δε λέει να εμφανιστεί μια φορά μπροστά μου. Βελόνα στ' άχυρα να έψαχνα, θα την είχα βρει προ τετραετίας!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, εμφανίζονται μπροστά μου διαφημίσεις που προσπαθούν να με πείσουν ότι, όταν σε αγγίξει το πνεύμα των Χριστουγέννων, παίρνεις τους δρόμους, ορμάς στα μαγαζιά σαν σίφουνας, ψωνίζεις ότι βρεις μπροστά σου -με 49 άτοκες μηνιαίες δόσεις φυσικά- και μετά μπουκάρεις σε μια τράπεζα, παίρνεις ένα εορτοδάνειο και δυο καταναλωτικά που θα αποπληρώσεις σε 45 χρόνια -με επιτόκιο φυσικά- και μετά πας στο σπίτι σου, κάθεσαι στο τραπέζι να φας τη γαλοπούλα μαζί με τα παιδιά σου, τον μπατζανάκη σου, τον κουμπάρο σου, την τρίτη ξαδέρφη του πεθερού της κουνιάδας σου και εσύ είσαι καταχρεωμένος και τρισευτυχισμένος!
Και φυσικά, κάπου εκεί σταματάει η διαφήμιση... Όχι, δεν σταματάει γιατί τελείωσε ο τηλεοπτικός χρόνος. Σταματάει γιατί τελείωσε το παραμύθι! Τί να σου δείξουν μετά από αυτό; Να σου δείξουν ότι για τα επόμενα 45 χρόνια -μέχρι να αποπληρώσεις τα δάνεια ντε- δε θα ξανακάνεις Χριστούγεννα και τη γαλοπούλα θα τη βλέπεις μόνο σε διαφημίσεις κάθε που θα έρχονται γιορτές;
Ας επιστρέψουμε όμως και πάλι στο ότι δεν αντέχω τη γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Δεν αντέχω να με βομβαρδίζουν άλλο, από όλα τα ΜΜΕ, με δεντράκια, δωράκια, χιονανθρωπάκια, ταράνδους και άγιους Βασίληδες. Δεν αντέχω τις χριστουγεννιάτικες ταινίες, δεν αντέχω τα χριστουγεννιάτικά τραγούδια, δεν αντέχω τη φιέστα που λέγεται "Χριστούγεννα". ΦΤΑΝΕΙ!
Για να μην αναφερθώ στο επιτηδευμένο κλίμα αγάπης που επικρατεί κάθε Χριστούγεννα και στη χαζή συνήθεια να ανταλλάσσουμε δώρα τη συγκεκριμένη μέρα -αν θέλω να κάνω δώρο σε κάποιον που αγαπάω, μπορώ οποιαδήποτε μέρα του χρόνου, δεν χρειάζομαι υποδείξεις!- που είναι κάτι που με κάνει να θέλω, ακόμα πιο πολύ, να μετακομίσω σε άλλο πλανήτη.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Αν ήμουν σεναριογράφος

Γυρίζει ο γιος στο σπίτι αργά και η μάνα του δεν κοιμάται, κάθεται και τον περιμένει.


(Η σκηνή αρχίζει με πλάνο στο ρολόι που δείχνει 5, μετά πάμε πλάνο στη μάνα που κάθετε και κουνάει νευρικά το πόδι της, μετά ακούγεται η πόρτα, μπαίνει μέσα ο γιος και αρχίζει ο διάλογος)


μαμά (με ανακριτικό ύφος): Πού ήσουν παιδί μου τέτοια ώρα; Έχει πάει 5 το πρωί.


γιος (με ύφος που δείχνει ότι βαριέται απίστευτα): Πώς κάνεις έτσι ρε μάνα… Ήμουν με κάτι παιδιά στο σπίτι του Μάκη.


μαμά (με υπεροπτικό και επικριτικό ύφος): Ποιου Μάκη; Του γιου της Σούλας που μένει απέναντι; Αυτός παιδί μου το πάει το γράμμα!


γιος: Όχου! Δεν σε αντέχω όταν αρχίζεις τις κατινιές!


μαμά (με ύφος «η μάνα έχει πάντα δίκιο»): Εγώ ανησυχώ για σένα γιατί είμαι μάνα σου κι εσύ με λες κατίνα! Εγώ για το καλό σου το λέω παιδάκι μου, γιατί φοβάμαι μη σε ξεμοναχιάσει αυτός ο Μάκης και γίνει κανένα κακό…


γιος: Έλα τώρα ρε μάνα, τι είναι αυτά που λες; Να με ξεμοναχιάσει λέει. Παιδάκι είμαι; Εξ άλλου, δεν ήμουν μόνος μαζί με τον Μάκη. Ήταν εκεί και ο Τάκης της κυρίας Κούλας, ο Λάκης της κυρίας Βούλας και ο Σάκης της κυρίας Τούλας


μαμά (με ύφος «τώρα το παθαίνω το καρδιακό»): Τι;;; Ήταν εκεί ο Τάκης;


γιος (αρχίζει να τα παίρνει στο κρανίο): Ναι μαμά, ήταν…


μαμά (με ύφος «μου έρχεται κι άλλο καρδιακό»): Ήταν εκεί κι ο Λάκης;


γιος (τα ‘χει πάρει στο κρανίο): Ναι μαμά, ήταν…


μαμά (με ύφος «απόψε θα πάω από καρδιά»): Και ήταν εκεί κι ο Σάκης;


γιος (τα πήρε πολύ άγρια στο κρανίο): Ναι ρε μάνα ήταν! Τι θες τώρα;


μαμά (με ύφος «η μάνα μιλάει τώρα, εσύ σκάσε»): Παιδάκι μου, τι δουλειά έχεις εσύ με αυτούς; Όλη η γειτονιά ξέρει ότι αυτοί το πάνε το γράμμα!


γιος (ο οποίος κοντεύει να βγάλει καπνούς από τα αυτιά): Ο ένας το πάει το γράμμα, ο άλλος το πάει το γράμμα, έλεος ρε μάνα!


μαμά (με ύφος «η μαμά τα ξέρει όλα»): Αχ παιδάκι μου, έχει χαλάσει η κοινωνία… Τώρα πια οι περισσότεροι το πάνε το γράμμα και καμαρώνουν κι από πάνω… Αχ… Πάει ο κόσμος, χάλασε. Μια απορία έχω μόνο…


γιος: Τι απορία;


μαμά (με ύφος σαν να λέει κάτι απόλυτα λογικό): Αφού όλοι το πάνε το γράμμα, γιατί αργούν τόσο τα ΕΛΤΑ;;;

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Επέστρεψα

Έχουν περάσει σχεδόν δυο χρόνια από τότε που εγκατέλειψα το blog μου.
Πραγματικά, δεν ξέρω γιατί το εγκατέλειψα. Ίσως επειδή φοβήθηκα ότι θα έπρεπε να αφιερώνω περισσότερο χρόνο απ' όσο είχα στη διάθεσή μου, ίσως επειδή ένιωθα ότι δεν έχω την ικανότητα να αποτυπώνω με ακρίβεια τις σκέψεις μου με τη μορφή λέξεων (φοιτήτρια πολυτεχνικής σχολής γαρ) πάνω σε ένα λευκό τμήμα της οθόνης...
Όπως και να 'χει, το blog δεν δημιουργήθηκε για να αναδείξει τις ικανότητές μου στο χειρισμό του γραπτού λόγου. Δημιουργήθηκε σαν ένα είδος διαμαρτυρίας.
Αυτό σκέφτηκα την ώρα που, ψάχνοντας στους σελιδοδείκτες μου, έπεσα πάνω στο blog μου. Μερικά δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να πάρω την απόφασή μου. "Όχι ρε γαμώτο. Δε θα τα παρατήσω έτσι εύκολα. Είμαι blogger εξ αντιδράσεως και αυτό δε θα αλλάξει ποτέ.", είπα στον εαυτό μου.
Μέσα στο επόμενο δευτερόλεπτο είχα ήδη κλικάρει στο σελιδοδεικτή...

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

25η Μαρτίου. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.

Γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Γιορτάζουμε δηλαδή χαρμόσυνη είδηση, που έφερε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία, ότι ο Υιός του Θεού θα ενσαρκωθεί μέσω αυτής.
Όταν η Παναγία ρώτησε πώς είναι δυνατόν να αποκτήσει παιδί χωρίς άντρα, ο Αρχάγγελος τής είπε ότι το Άγιο Πνεύμα θα πάει σε εκείνη και με τη βοήθεια του Θεού θα γίνει η ενσάρκωση του Υιού του.
Έτσι η Παναγία συνέλαβε τον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό.

Όλα αυτά έγιναν πριν από περίπου 2008 χρόνια και πολύ σωστά έπραξε ο Πάνσοφος και τοποθέτησε το γεγονός στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Φανταστείτε το γεγονός να διαδραματίζεται στις μέρες μας.
Τα πράγματα θα ήταν κάπως έτσι:

Πρώτα-πρώτα θα του έβγαινε η πίστη ανάποδα του Θεού μέχρι να βρει παρθένα.
Αφού έβρισκε κάποια εν τέλει, ένας άγγελος θα έφερνε τη χαρμόσυνη είδηση και 5-6 δημοσιογράφοι θα διεκδικούσαν την αποκλειστικότητα της είδησης.
Η παρθένα θα έλεγε στον άγγελο ότι δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, θα του ανέλυε την άποψή της ότι το ανθρώπινο γένος προήλθε από τον Σείριο και θα την τεκμηρίωνε και με ακλόνητα επιχειρήματα.
Έτσι, ο άγγελος, θα αναγκαζόταν να πει ότι είναι απεσταλμένος από τον Σείριο και έχει ως αποστολή να εμφυτεύσει ένα έμβρυο από ένα γενετικά εξελιγμένο είδος ανθρώπων που έχει τη δυνατότητα να κάνει θαύματα.
Η παρθένα θα δεχόταν αμέσως να υποβληθεί στη διαδικασία και την εξέλιξη της υπόθεσης θα την παρακολουθούσαμε στην εκπομπή του Χαρδαβέλλα όπου, ειδικοί ουφολόγοι-Σειρολόγοι, θα μας ανέλυαν εκτενώς τον τρόπο με τον οποίο ταξίδεψε ο άγγελος από τον Σείριο ως τη Γη.
Επίσης, ο Ευαγγελάτος θα μας παρουσίαζε το θέμα με αποδείξεις και ντοκουμέντα από κρυφές κάμερες, ενώ στα διαφημιστικά διαλείμματα, θα έπεφτε τρέιλερ από την εκπομπή της Τατιάνας που, ως άλλη Όπρα Γουίνφρεϊ, θα φιλοξενούσε την παρθένα στην εκπομπή της και θα ανέλυε την ηθικοκοινωνική πλευρά του γεγονότος.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Το μανιφέστο του blogger.

1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.

3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.

4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.

5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Με πολύ νόημα και χωρίς λογοκρισία.

Πόσο μαλάκας είσαι


Goin' Through


Εδώ είμαι πάλι, με το δεξί περνώ και πάλι τη σκυτάλη
κι ανοίγω τρύπα στο δικό σου το κεφάλι
σου φέρνω ζάλη αλλά και σύγχυση μεγάλη,
τόσο μεγάλη όσο δεν έχεις νιώσει άλλη..
δε με γουστάρεις, μήπως θα ήθελες μια πίπα να μου πάρεις ?
Σιχαίνεσαι το στυλ μου και φρικάρεις,
μα κατά βάθος μ\' αγαπάς και με κοπιάρεις.

Μαζί μου ασχολείσαι, ποσό μαλάκας είσαι
αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις,
ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε,
το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι.

Ζήλια κόντρες μίσος, παντού υπάρχει μίσος,
στους δρόμους στις φαμίλιες και στις ψυχές μας ίσως,
ίσως να 'ναι αργά, εγώ όμως το φωνάζω
τα νερά πάλι ταράζω και το στύλ μου δεν αλλάζω,
χρόνια σας ακούω να μιλάτε για ότι κάνετε,
στα αυτιά όμως τα λόγια σας ακούω σαν να κλάνετε,
ποτέ σας δεν με φτάνετε μιλάω από πρώτο χέρι,
είμαι ο γιος του ανέμου σαν το Κώστα τον Κεντέρη
στα 2 μικρά σου μάτια η εικόνα μου μεγάλη,
μ' είχες χάσει για 2 χρόνια μα εδώ είμαι και πάλι
έτοιμος για κραιπάλη οπλίζω τη σκανδάλη
κι ουρλιάζω μες τη νύχτα όπως κάνει το τσακάλι,
αλήθεια δεν με νοιάζει αν απόψε είσαι φτιαγμένος,
αν νομίζεις τελικά πως είμαι διεφθαρμένος ,
ένας mc ακόμα πουλημένος, μολυσμένος
ήσουν και θα είσαι στη ζωή μου ένας ξένος.

Μαζί μου ασχολείσαι, ποσό μαλάκας είσαι
αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις,
ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε,
το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι.

Βάστα γερά και δώσε βάση,
τα πράγματα περάσαν φίλε μου σε άλλη κλάση,
το πνεύμα σε Α' επίπεδο διώχνει τη λήθη και το λήθαργο,
το αυθεντικό βγήκε μπροστά αλλάζει όλο το σκηνικό,
άσε τα σάλια, σκουπίσου λίγο
όταν σε ξεμπροστιάζω μου λές όλο πρεπε να φύγω
αν είσαι μάγκας πέστα μας μπροστά μας,
τα πίσω λόγια φέρνουν διεισδύσεις
και εμείς από την πλευρά μας θα στις δώσουμε,
θα ικανοποιηθείς τη λύση βρήκαμε απόψε για να γιατρευτείς,
αφού το ήθελες πολύ για να σωθείς
έτσι απλά και όμορφα στις φιλικές κουβέντες τελειώνουν όλα φρόνιμα,
βάλε μυαλό όσο έχεις καιρό,
σταμάτα τη μουρμούρα σου και τον εγωισμό,
τη μια φορά στη χάρισα την άλλη δεν μπορώ
ξένος είμαι, ξένος είσαι και όπου είσαι θα σε βρω.

Μαζί μου ασχολείσαι, ποσό μαλάκας είσαι
αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις,
ανήλικος αν είσαι τα αυτιά σου τώρα κλείσε,
το όνομα μου σβήσε ξένος είμαι ξένος είσαι.